میان این همه مزّه،
تو آن سردی مطبوعی که میپیچد
خودش را دور طعمِ تندیِ «پونه»
لب آب هراسان از بلندی تا به گندم زار
نسیمی خوشخرامی تو، برای هرم این «گونه»
میان این همه مزّه،
تو آن سردی مطبوعی که میپیچد
خودش را دور طعمِ تندیِ «پونه»
لب آب هراسان از بلندی تا به گندم زار
نسیمی خوشخرامی تو، برای هرم این «گونه»
فردا, پر از شاید است و
امروز پر از نباید،
سرگیجه را به هیچ بسپار و در آغوش نمیدانمها،
بال بر زنهار بزن.
در ادامه متن کامل شعر به همراه تحلیلی بر مقوله « زیبایی شناسی آفرینش گرایانه » نوشته استاد محمد حسن چگنی میخوانیم که دراین خصوص به شعر « زنهار » اشاره دارند.