صدای سربی صبح ۱

 

 

  لالایی‌ میخوانم ...

 

 

ردّ سبز خیال

 

 

گَرد رویا را از آیینه پس بگیر،

از پسِ فوت آخر فقط،

دهانِ دستانِ خسته‌ی امروز، بر می‌آید و بس.


 

 

زنهار

 

 

فردا, پر از شاید است و

امروز پر از نباید،

سرگیجه را به هیچ بسپار و در آغوش نمیدانم‌ها،

بال بر زنهار بزن.

 

در ادامه متن کامل شعر به همراه تحلیلی بر مقوله « زیبایی شناسی آفرینش گرایانه »  نوشته استاد محمد حسن چگنی میخوانیم که دراین خصوص به شعر «  زنهار » اشاره دارند.

بلوغ نابالغ

 

 

عصرِ ظهور طوفان بود
که جغدها آوازشان را آغاز خواندند !

از شب که ستاره ریخت، مهتاب بی‌تاب شد !
نه تقصیر شکوفه ها بود و نه از غصه‌ی باران
که درد از ریشه بود و بیشه دردمند ...!

واقعه

 

 

 

چه شعرها که بر واقعه
به پنجه ی قلم ریخته شد
چه مویه ها که بی اراده
از شکاف لبهای روزگار فرو چکید

اما کنون که دستاوردِ رویداد را به انتظار نشسته ایم
در شمایلی به گستره ی جهان
هنوز سر از نور می‌بُرند و عطر خون به پاست!

بلوغی شرم شکن ...!
چیزی، به گذر تقویم، دگرگون نمی‌شود ...!





در ادامه میتوانید نقد های انجام شده بر روی نسخه اولیه شعر را ملاحظه بفرمایید:

بر گدار بی‌تابی

 

 

جستاری بی هدف

 

 

فایل صوتی - خوانش شعر

شعر و خوانش : سپیده طالبی