درون پویی

 

نفس را حبس‌کن در سینه‌ات گاهی
به نرمین‌ْبوسه‌ای از چشم‌گاهِ رویِ پیشانی،
فراخوان نور را آرام
بِدَم بر زخم قلبت تا شرر را دور گردانی همان هنگام ...!

 

 

* روز جهانی یوگا   Antarāshtriya Yog Divas/ International Day of Yoga) ) ۲۱ ماه ژوئن (۳۱ خرداد ) و نیز۲۱ ماه می میلادی (31 اردیبهشت) به عنوان روز جهانی مدیتیشن، بر اهل فن مبارک باد.
 

در ادامه متن کامل شعر بهمراه توضیحاتی در خصوص یوگا، مراقبه، چاکرا ها و تحلیل و نظرات چندی از اساتید و دوستان شاعر که در سایت شعر نو،‌ در خصوص این شعر اعلام فرموده اند، ارایه شده است.
 

 

 

تمرکز کن،
به روی شاه‌ْزخمِ درد قلبت با دمی محکم
به دقت گوشه‌ای از لمسِ گلبرگ حریر ذهن را آرام
بِبر بگذار بر فرق نگاه لوچ مانده‌اش به گلدانِ گل مریم

بگردان چشم نیک انگار رنگین پوش عاقل را
به سمتش با نگرورزی
بدون اندکی حتی که یک اندیشه‌ی فرضی

نگاهش کن،
ببین ژرفای دردش را به عمق سالیانی غم
بکش با دست مهرت روی زخمش اندکی مرهم

تنفس کن،
بِدم بر حال احساسش کمی امید
به سر انگشت باورهای ذهن گرم و گیرایت،
به نرمی برگ برگ خاطرش را هم نوازش کن
به روی صفحه‌ی جانش برایش با مثالی
از گلستان وجودش، رسم ارزش کن

نفس را « ها » بکن بر دست تقدیرش
که مانده زیر بار هجمه‌های ترسِ از فردا
تو با قطعیّت از باریدن باران بگو بر روی دشت خسته‌ی دنیا

کلاه احترام از سر تو بردار و
دو دستت را به روی هم،
به سوی آسمانِ عشق مایل کن
به روی این همه غم، مهر نازل کن

بگویش که تو را ... من خوب می‌فهمم
بگویش که تو را ... من خوب می‌دانم

خودم را هر زمان وقف تو میدارم
به گلدانِ تن آرامشت هر روز، گل یاسی به رنگ نور میکارم

به او هر دم نده پندی ...!
برای مرهمی لایق،
تصور کن که با گرمای عشقت روی زخمش بوسه می‌بندی

تصورکن که این بوسه میان هر دو ابرویش چه می‌کارد
چه را در ذهن او آرام می‌دارد !

نفس را حبس‌کن در سینه‌ات گاهی
به نرمین‌ْبوسه‌ای از چشم‌گاهِ رویِ پیشانی،
فراخوان نور را آرام
بِدَم بر زخم قلبت تا شرر را دور گردانی همان هنگام

دوباره لمس کن اندوه را در قلب خود آرام!
بخوانش نرم و آهسته، به گرمی با صدا، با نام!
نگاهش کن که با این مهربانی، او چگونه باز می‌خندد
چگونه باز می‌تابد چو خورشیدی به جانت، از سحر تا شام

همان موقع که چشم ذهن تو بر چشم قلبت نیک می‌خندد
بدان دیگر سیاهی از وجودت بار می‌بندد ...!

 

 

----------------------------------

درون پویی (مراقبه / شاواسانا )
----------------------------------

پ.ن ۱.  روز ۲۱ ماه ژوئن (۳۱ خرداد ) روز جهانی یوگا   Antarāshtriya Yog Divas/ International Day of Yoga) ) و نیز روز 21 ماه می میلادی (31 اردیبهشت) به عنوان روز جهانی مدیتیشن، بر اهل فن مبارک باد
 

پ.ن ۲: چاکرا : بین سال‌های ۱۵۰۰ تا ۵۰۰ قبل از میلاد مسیح در هندوستان، مفهوم چاکرا در قدیمی‌ترین متن به‌نام «وداها» مطرح شد. وداها قدیمی‌ترین نوشته‌های ادبی سانسکریت و قدیمی‌ترین متون مقدس هندوئیسم هستند. در زبان سانسکریت «چاکرا» یعنی «دیسک» یا «چرخ» و هر چاکرا نشانگر یکی از مراکز انرژی بدن است. هریک از این چرخ‌ها یا دیسک‌های انرژی با اندام‌هایی خاص و همچنین حالت‌های جسمی، عاطفی، روانی و روحی مرتبط هستند و روی تمام حوزه‌های زندگی اثر می‌گذارند.

درون این چاکراها پرانا یا انرژی شفابخش نابی وجود دارد که در اطراف و درون ماست تا ما را سالم، شاد و سرزنده نگه دارد. وقتی چاکراها باز و در یک راستا هستند، انرژی دائما در جریان است و پرانا می‌تواند از درون چاکراها جریان پیدا کند. ولی اگر چاکراها بسته شوند، ممکن است دچار علائم جسمی یا روحی مرتبط با آن چاکرا شویم.

پ.ن ۳: چاکرای چشم سوم   (Third eye chakra)

آجنا (Ajna) یا چاکرای چشم سوم بین چشم‌ها قرار دارد و بر اندام‌هایی مانند غده هیپوفیز،‌چشم‌ها، سر و قسمت تحتانی مغز مسلط است. چاکرای چشم سوم بر شهود حاکم است و توانایی تشخیص و استفاده از آن را نیز دارد. این چاکرا با تخیل نیز مرتبط است. چشم سوم مسئول همه چیزهایی است که بین شما و دنیای خارج وجود دارد و مانند پلی بین این دو عمل می‌کند. این به شما امکان می‌دهد از هر توهم و تصوری عبور کنید و تصویر واضحی را ببینید.

بسته‌بودن این چاکرا موجب می‌شود که دسترسی به شهود، اعتماد به صدای درونی، یادآوری حقایق مهم و یادگیری مهارت‌های جدید مختل شوند. اگر چاکراهای پایینی (چاکراهای ریشه، خاجی، شبکه خورشیدی و قلب) نامتعادل باشند، چشم سوم نیز نامتعادل خواهد بود. این مسئله موجب می‌شود فرد قضاوت‌کننده، کوچک‌انگار و درون‌گرا شود. بسته‌بودن چاکرای چشم سوم با مشکلات فراوانی شامل افسردگی، اضطراب و قضاوت کردن دیگران مرتبط است. بسته‌بودن این چاکرا از نظر فیزیکی نیز موجب سردرد، سرگیجه و مشکلات فراوانی در ارتباط با سلامت مغز می‌شود. البته وقتی چشم سوم کاملا باز است، به‌شدت با شهود خود در تماس هستید و تجربیات را از منظری بالاتر درک می‌کنید.

پ.ن ۴. نکاتی که در بندهای شعر به آنها اشاره شده است، در اغلب مراحل انجام درون‌پویی یا مدیتیشن / و در شاواسانا (که خود نوعی مراقبه است و گاهی در مراحل ابتدای شروع آساناها یا حرکات یوگا و اغلب در انتهای اجرای آنها، برای سرد کردن بدن انجام میشود ) بین ذهن و قلب و برای رساندن ذهن و در نتیجه رساندن فرد به یک تعادل نسبی روحی و آرامش و بصورت گفتاری ذهنی، رد و بدل میگردد.

پ.ن ۵. موسیقی زیبا و آرامش بخش زمینه خوانش شعر با نام "بهشت"  Paradise و با هنرمندی "پیدر بی هلند" Peder B. Helland.

موسیقی نیو اِیج (New-age music) یا عصر جدید یا عصر نو یکی از سبک‌های شناخته‌شده‌ی موسیقی است که هدفش الهام‌بخشی هنری، ایجاد آرامش روحی و مثبت‌اندیشی می‌باشد. شنوندگان این سبک موسیقی معمولاً از آن برای یوگا، مراقبه، مطالعه، مهار استرس، یا ایجاد فضای آرامش‌بخش استفاده می‌کنند. این نوع موسیقی مرتبط با جنبش عصر جدید و همچنین محیط زیست گرایی دانسته می‌شود. هارمونی‌ها در موسیقی نیو ایج از نت‌های تکرارشونده بم - که عموماً از واریاسیون‌های مختلف یک الگو بدست می‌آیند - ساخته می‌شوند. در بسیاری از نمونه‌های این نوع موسیقی صداهای ضبط شده از طبیعت (همچون صدای پرندگان، آب، باران و غیره) در ابتدای قطعه، یا در طول قطعه، بکار گرفته شده‌است.

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

تحلیل و نظر چندی از اساتید گرانمهر و دوستان شاعرم در سایت « شعر نو» در خصوص نیمایی « درون پویی‌» :

 

 

خانم دکتر فریبا نوری

درود سپیده طالبی عزیز
 

درون پویی
در مقام عنوان
خودش شعری تمام و زیباست
و شعر طوری نوشته شده که برای اهل فن بسیار عمیق است و برای نا آشنا آموزنده
نیمایی,زیبا و سیال و دوست داشتنی بودن موسیقی در شعر به تجلی آرامش و آرامش بخشی کمک دوچندان کرده است
 

با درود بیکران

 

********

جناب امیر ابراهیم مقصودی فرد

سلامی گرم و درودی بیکران بر شما شاعر بانوی گرانقدر
یکم,

شعرتان بسیار زیبا و عمیق و تأثیر گذار بود به نحوی که بدون خواندن پی نوشت هم می شد به ظرافت ها و تأثیرات مثبت آن پی برد
دوم,

پی نوشت هم بسیار آموزنده و ارزنده بود

زنده باشید و سلامت و همیشه نویسا

 

********

جناب استاد فریدون ناصرخانی کرمانشاهی

سپیده بانو 🌹
درودها عزیز


هنوز
گُلِ غروب
درتنهایی ی ما
زرد می شود

شادباشی🌹

 

**********

جناب استاد امیدعلی دایم‌امید

 

درود بانوی گرانقدر


بسیار زیبا قلم زده اید

مرا به یاد
رقص ایرانی
سیاوش کسرایی انداخت


رقص

یا

یوگا

واقعا شعر شما از شعر کسرایی چیزی کم ندارد
🌹🌹