میخ آخر

 

 

 

 

چشمان گیرایت

 

فایل صوتی - خوانش شعر

شعر و خوانش : سپیده طالبی

موسیقی متن خوانش شعر: قطعه‌ی«داستان عشق» /Love Story
با اجرای « آحمت_باران» / Ahmet Baran

 

 

 

 

خداوند زمین‌زاد

 

فایل صوتی - خوانش شعر

شعر و خوانش : سپیده طالبی

 

 

 

 

 

یاسمن

 

فایل صوتی - خوانش شعر

شعر و خوانش : سپیده طالبی

 

 

 

 

 

خسرو آواز

 

فایل صوتی - خوانش شعر

شعر و خوانش : سپیده طالبی

موسیقی زمینه دکلمه: قطعه "اَنـدوهِ هِــزار سالـه" از بانو آزاده مهدوی

 

 

 

 

خاک حسرت

شبِ نگاه من

 

فایل صوتی - خوانش شعر

شعر و خوانش : سپیده طالبی

 

 

 

 

واقعه

 

 

 

چه شعرها که بر واقعه
به پنجه ی قلم ریخته شد
چه مویه ها که بی اراده
از شکاف لبهای روزگار فرو چکید

اما کنون که دستاوردِ رویداد را به انتظار نشسته ایم
در شمایلی به گستره ی جهان
هنوز سر از نور می‌بُرند و عطر خون به پاست!

بلوغی شرم شکن ...!
چیزی، به گذر تقویم، دگرگون نمی‌شود ...!





در ادامه میتوانید نقد های انجام شده بر روی نسخه اولیه شعر را ملاحظه بفرمایید:

چشمْ‌ اشاره

 

ترانه : هوش مصنوعی

 

 

می‌شود باز تو باشی که بیایی و بمانی ...
به دلم شور ببخشی و  مرا نیز بخوانی ...

 

 

 

می‌شود باز تو باشی که بیایی و بمانی
به دلم شور ببخشی و  مرا نیز بخوانی
 
مثلِ تعریفِ جدیدی
خودِ آرامشِ مطلق
تو همان حسّ ِ تبسّم
روی لبهای شروعی‌که لطیفی و مدیدی
 
می‌شود باز بیایی بشوی مایه ‌ی اعجاز
به همان درد فرح زا
به خدا کاش تو باشی‌که دچارم بکنی باز
 
تو بیایی بزنی کاش به این تب
به دلِ داغیِ مردادِ وجودم
مثلِ یک حسّ ِ قدیمی
بشوی تازه نسیمی، بوزی به تارِ بودم
 
خسته ام من ز هیاهو
این همه حیله و نارو ،  چه همه پرسش و واجو
چه بگویم من از این حسّ ِدو پهلو

یک بغل غصّه کنار ِگل شب بو
منتظر مانده نگاهش به ستاره

کاش می‌شد که دوباره
بشوی رد ز کنارم شده حتی به نظاره
نفسم نیز بیفتد به شماره
بشوم باز عزیزت به یکی چشمْ‌ اشاره !

 

 

۱۳۹۹/۰۴/۰۵

بی‌سایه‌گاه

 

ترانه : هوش مصنوعی

 

 

آمد او آهسته آهسته، مرا
در پناه سایه‌ی تاریک خود
بی محابا، از گلویم چید و برد...!

خرمن موی مرا، او جایِ باد
دستِ داسِ خون چکانِ غیرتی مبهم سپرد...!